Oranje op de rug en het Wilhelmus als ringtone

Aram Arutinyan op de foto met Max Tjaden (links) en Hjalmar Hoekema. - Foto: KNVB Media

Je zou hem de Georgische versie van Johan Vlemmix kunnen noemen. Al gaat de liefde voor alles wat met Nederland en het Nederlands elftal te maken heeft, bij Aram Arutinyan zo mogelijk nóg verder. Een bizar verhaal over misschien wel de grootste Oranje-supporter die er is.

In de New Sports Palace in Tbilisi (Georgië) heeft het Nederlands zaalvoetbalteam zojuist met 1-1 gelijkgespeeld tegen Georgië. Aram is 3800 kilometer van Amsterdam van de partij. Zoals hij altijd aanwezig is wanneer een Nederlandse sportploeg voet op Georgische grond zet. Hij wacht ze op het vliegveld op en zwaait ze uit bij vertrek. Zijn leven staat deze dagen volledig in het teken van Niederland.

In de catacomben van de rokerige sporthal draait hij zich om en trekt zijn KNVB-trainingsjasje en oranje shirt helemaal omhoog. De namen van elf spelers en een coach verschijnen in zwarte inkt op zijn rug, keurig verdeeld over het veld dat zijn hele rug bestrijkt. ‘Zijn’ Oranje vereeuwigd, twaalf namen voor altijd in zijn hart gesloten. Van coach Rinus Michels tot Arjen Robben en Johan Cruijff. En alsof het nog niet voldoende is: op zijn linkerarm staat ‘Bergkamp’ op zijn rechter ‘Van Basten’. In het Russisch.

Van Basten

De verregaande gevoelens voor Oranje ontstonden bij de 44-jarige Georgiër in de zomer van 1988. De legendarische treffer van Marco van Basten tijdens de EK-finale veranderde zijn leven voorgoed. "Ik heb dit doelpunt wel duizenden keren teruggezien. Ongelooflijk, wat een goal! Sindsdien ben ik een enorme fan van Nederland. Ik heb meer dan honderd wedstrijden van het Nederlands elftal op videobanden."

Hij gaat standaard gekleed in een Oranje-trainingspak, heeft zijn huis ‘behangen’ met posters van Nederlandse spelers en torst standaard een stapel fotoboeken bij zich. Gevuld met afbeeldingen van landgenoten. Van Marco van Basten tot Otman Bakkal en van Bep van Klaveren tot Sven Kramer. Uiteraard ontbreken ook de leden van het koningshuis niet in zijn verzameling. Aanwezige Hollanders worden bij Aram uitvoerig getest op het herkennen van de hoofdpersonen. Eén van de zaalvoetballers ‘zakt’ voor de test. "Wie is Max Euwe?"

Vanzelfsprekend

Je zou het overdreven of gek kunnen vinden, maar voor Aram is zijn voorliefde voor Nederland een vanzelfsprekendheid. "Ik hou van Nederland, van alles wat met Nederland te maken heeft. Ik ben ook fan van het Hollandse basketbal of de zwemploeg. Van alles. Maar vooral van het voetbal. Cruijff, Van Basten, Bergkamp, Gullit, Rijkaard, Robben, Van Persie, Sneijder…"

Wat het verhaal nóg merkwaardiger maakt, is dat Aram nog nooit in Nederland is geweest. "Dat is mijn droom. Voorheen was het qua visum een groot probleem om vanuit Georgië naar Nederland te reizen, nu zou het een stuk gemakkelijker kunnen zijn." Vooralsnog blijft het bij een droom. "Als het zover mocht komen, dan wil ik heel graag een wedstrijd van het Nederlands elftal bezoeken."

Plakboek

Helden zijn er om te eren. Zeker in het geval van de fanatieke Aram. Het overlijden van Johan Cruijff hakte er ook bij hem stevig in. Pagina’s vol krantenberichten over Cruijff vullen zijn plakboek. 40 dagen lang weigerde de Georgiër zich te scheren. In sommige Georgische regio’s is dat een traditie als een belangrijk persoon uit je nabijheid overlijdt, verduidelijkt een medewerker van de Georgische bond, die optreedt als tolk. Aram sommeert de tolk hem te bellen. Bij het overgaan klinken de begintonen van het Wilhelmus.

Vier dagen later zwaait Aram op het vliegveld van Tbilisi de Nederlandse zaalvoetbalploeg uit. Om 4 uur ’s nachts. "Slapen doe ik wel als jullie vertrokken zijn." Bondscoach Max Tjaden krijgt nog een stevige knuffel en dan ziet hij zijn Hollandse vrienden op de roltrap verdwijnen. Eén troost: in juli speelt Onder 19 het Europees kampioenschap in Georgië. Aram kan niet wachten.