De Kleine Generaal begon als soldaat bij DSVP

Dick Advocaat in zijn beginjaren als trainer bij de KNVB. - Foto: KNVB Media

Dick Advocaat is vandaag 70 jaar geworden. De gifkikker uit Den Haag werd een grote trainer in Nederland, Schotland en Rusland en beleeft momenteel zijn derde periode als bondscoach van het Nederlands elftal. Maar het begon voor ‘De Kleine Generaal’ allemaal bij DSVP uit Pijnacker, als soldaat in de vierde klasse.

“Eigenlijk wilden we Jaap Advocaat als trainer,” zegt Jan Wenteler in 2012. Hij is het historisch geweten van Door Samenwerking Verkregen Pijnacker (DSVP). “Maar Jaap had zijn woord al gegeven aan SV Duindorp. Dus toen kregen we zijn broer Dick.” 

'Ik heb ambities'

Jaap of Dick, dat maakt nogal een verschil, zo blijkt uit een dubbelinterview met het niet meer bestaande dagblad Het Vaderland uit 1981. "Het trainerschap is een hobby”, zegt Jaap daarin. Dick antwoordt: “Ik heb ambities.” 

In eerste instantie wilden we zijn broer Jaap als trainer

Wenteler heeft het artikel in een van zijn vele plakboeken opgenomen - rijke documenten die een gedetailleerd beeld geven van een voetbalclub. Hij heeft drie boeken voor zich op tafel gestald. Ze verhalen over de periode 1981-1985, de gloriejaren van Dick Advocaat in Pijnacker. 

Hagenaar Dick Advocaat sleet beginjaren tachtig zijn laatste voetbaldagen bij Sparta en FC Utrecht, maar een leven zonder voetbal was voor hem ondenkbaar. De gedrongen gifkikker wilde trainer worden en voelde zich niet te groot om onderaan de ladder te beginnen. Bij DSVP ontmoette hij een oude bekende, keeper Martin van Domburgh. “Ik heb nog een blauwe maandag met Dick op het KLM-kantoor in Den Haag gewerkt. Samen voetbalden we – ja, ik voetbalde ook - in het bedrijfsteam. Ik kreeg nooit een bal van die kleine pingelaar.” 

Slecht tegen zijn verlies

Van Domburgh rook aan het betaalde voetbal bij Holland Sport en speelde bij topamateurclubs, voordat hij ging afbouwen in Pijnacker. Dacht hij. Van Domburgh bladert in Wentelers boeken. De foto's en verslagen maken veel los. “Dick werd met een mix van argwaan en respect ontvangen”, zegt Van Domburgh. “DSVP was getrouwd met de vierde klasse en werd altijd getraind door een man die de polder kende. En nu kwam daar ineens een bekende Hagenaar binnenlopen.” 

Op de eerste training nam hij de scepsis weg. Van Domburgh: “We gingen nog even vrije trappen oefenen en hij zei: 'Ik doe het één keer voor'. Die bal wilde ik natuurlijk heel graag pakken, maar hij schoot hem stijf in de kruising. Iedereen was doodstil.” 

De anekdotes vliegen over tafel. Wenteler en Van Domburgh hebben ze al vaak verteld. Advocaat trof in Pijnacker een goede mix van ervaren spelers en jonge talenten. “Hij bracht discipline en de wil om te winnen in het team”, zegt Van Domburgh. “Dick kan zelf heel slecht tegen zijn verlies. Een voorbeeld? in die periode ging ik ook met hem tennissen. Ik kon een aardig balletje slaan en Dick begon net, dus de eerste keer veegde ik hem van de baan. Reken er maar niet op dat we na afloop gezellig wat gingen drinken. 'Ik zie je volgende week', bromde hij dan. Dat ging zo door tot hij van me won.” 

Shirts met korte mouwen

Die bezetenheid van nu had hij toen ook al

Wenteler vult aan: “Die bezetenheid van nu had hij toen ook al. Hij stuurde elftalleider Arie van Buytene – zijn steun en toeverlaat - op vrijdagavond naar café De Gruyter om te kijken of er geen spelers zaten. En hij had oog voor details. Zo speelde DSVP altijd in shirts met korte mouwen, zodat een tegenstander je minder makkelijk kan vasthouden.” 

Het werden vier glorierijke jaren. In het eerste jaar verloor DSVP de beslissingswedstrijd om de titel, maar daarna volgden drie opeenvolgende kampioenschappen en stoomde de club op naar het hoogste niveau in het zaterdagvoetbal. DSVP bleef 67 competitiewedstrijden op rij ongeslagen, nog altijd een record. 

In de maling

De club loopt er niet mee te koop, wat de protestantse oprichters deugd zal doen. Alleen in een klein secretariaatshokje staat een afgebladderde foto van het succeselftal, hoog op een kast, verscholen achter plastic bekers. Gelukkig zijn er de boeken van Jan Wenteler. Die vertellen dat Advocaat in 1985 door Rinus Michels werd gebeld om trainer bij de KNVB te worden. “Dick dacht dat hij in de maling werd genomen dus hij gooide eerst de telefoon erop”, zegt Wenteler. 

Michels belde nog een keer en Advocaat vertrok naar Zeist. Hij keerde tijdelijk terug om de club te behoeden voor degradatie. “Een jaar later heb ik hem dat nog eens gevraagd,” zegt Wenteler. Toen weigerde Dick. De soldaat vierde klasse was definitief op weg naar de rang van kleine generaal.