Feesten als een wereldkampioen

Foto:

Om elf uur 's ochtends lijkt het een doodgewone dag in Amsterdam te worden. De toegangswegen zijn niet dicht geslibd en in de straten van de hoofdstad is weinig tot niks te merken van een op handen zijnde oranje volksfeest.

Op het Damrak loopt slechts een aantal groepjes oranje aangeklede supporters en komt een enkele vuvuzela boven het geroezemoes uit. Nee, niets wijst erop dat het een onvergetelijke dag gaat worden.  De rondvaart van 1988 zal vandaag niet worden geëvenaard en dat is niet zo verwonderlijk: toen werd Oranje immers werkelijk kampioen. Nu is de hemel bedekt met grauwe sluierbewolking, net als het gemoed vele Nederlanders en de spelers zelf. Zij zijn nog steeds niet helemaal over de teleurstelling van het missen van de wereldbeker.

Magisch

Maar naarmate de dag vordert gebeurt er iets magisch. Het wordt steeds drukker langs de grachten, het Museumplein stroomt langzaamaan vol en er breekt zowaar ook het zonnetje door de grauwsluier heen. Op het Museumplein warmen artiesten als De Gebroeders Ko en Gerard Joling het publiek verder op met hun hits. De schwung komt erin. Het eerste kippenvelmoment komt naar boven als de legerhelikopter met daarin het Nederlands elftal tot tweemaal tot over het Museumplein scheert. Een heroïsch spektakel.

Van heinde en verre zijn de fans gekomen. Bornerbroek is trots op Oranje, staat op één van de spandoeken en dat Bornerbroek is in de atlas nabij Almelo te vinden. Wanneer Guus Meeuwis op het podium verschijnt, worden zijn hits gretig meegezongen door het steeds enthousiastere publiek. Maar laat het duidelijk zijn; ze zijn hier echt maar voor één ding. ,,Holland, Holland, Holland'', schalt het uit tienduizenden kelen als er beelden van de rondvaart op de megaschermen getoond worden. Hoe populair de sympathieke Brabander ook is, ook Guus Meeuwis is vandaag een side act op het feestje voor het Nederlands elftal.

Bewondering en ongeloof

Als na lang wachten de spelers het podium betreden, gaat iedereen compleet uit zijn dak. Zelfs de altijd nuchtere bondscoach maakt een diepe buiging. Mark van Bommel kijkt vol ongeloof naar de menigte voor hem. Hij schudt zijn hoofd, vol bewondering en ongeloof. Wat een feest! Ogen dicht, de bal van Robben gaat over de teennagel van de Spaanse doelman Iker Casillas heen en belandt tegen de touwen! Nederland is voor het eerst in de geschiedenis wereldkampioen! Het is ineens niet meer zo moeilijk voor te stellen.

Helaas moeten de ogen ook weer open. Nog altijd staan de spelers op het podium in extase te hossen, als ware kampioenen. Is het dan toch zo? Het voelt inmiddels bijna zo. Oranje is wereldkampioen. Rafael van der Vaart moet er aan te pas komen om iedereen weer op aarde te doen landen. ,,We zijn echt maar tweede geworden. Dat doet pijn. Maar soms moet je je meerdere erkennen in een betere tegenstander. Dat we desondanks toch zo'n feest krijgen is echt ongelooflijk. Het heeft de pijn bij mij voor een groot deel weggenomen. Hier hebben we keihard voor gewerkt, hier doe je alles voor.”