Onder 17 (v) flikt het! Eerste WK-finale voor nationaal jeugdteam ooit

Oranje onder 17 (v) schrijft historie; voor het eerste staat een nationaal jeugdteam in de WK-finale. - Foto: KNVB Media

Als je dan toch debuteert op een WK, dan maar meteen goed. Oranje onder 17 (v) heeft historie geschreven door als eerste nationale jeugdteam de WK-finale te halen. Mexico werd in de halve eindstrijd met 1-0 verslagen. Lina Touzani schoot Nederland in de 69ste minuut naar de eindstrijd tegen regerend wereldkampioen Noord-Korea, dat eerder op de dag van Brazilië had gewonnen. De aftrap in het Prince Moulay Abdellah Stadion in de Marokkaanse hoofdstad Rabat is om 20.00.

Geroemd zijn ze. Om de strijd die ze leveren; de teamgeest; de veerkracht die ze tonen bij tegenslagen. Dat is allemaal waar en allemaal terecht. En ze hebben het ook allemaal laten zien op dit knotsgekke WK in Marokko. Maar wat we misschien nog wel eens vergeten te vermelden, is dat de spelers van Oranje onder 17 (v) heel goed kunnen voetballen.

Heft in handen

Ze wilden wat rechtzetten tegen Mexico waarvan ze in de groepsfase hadden verloren in een wedstrijd waarin ze niet het beste uit hun zelf hadden gehaald. En dat was te merken. Vanaf de eerste minuut nam de ploeg van coach Olivier Amelink het heft in handen in de halve finale. Van zenuwen geen spoor. Alsof ze wekelijks een halve finale spelen. Met ijzersterk positiespel werd telkens een vrije speler gevonden. Het hele palet aan aanvalsopties werd gebruikt om de ijzersterke Mexicaanse defensie (vier clean sheets in vijf wedstrijden) uiteen te spelen. Verdedigend zakte de ploeg slim in en gaf het bijna geen kansen weg.

Onder 17 verzuimde alleen zelf de mogelijkheden te benutten. Zo het dan zo'n wedstrijd worden? Dat je jezelf vergeet te belonen? In de zeventigste minuut kwam het antwoord. Na de zoveelste balverovering op het middenveld stoomde Anne Gelevert op naar de zestien om met een magnifiek passje Lina Touzani alleen voor de keeper te zetten. De aanvaller twijfelde dit keer niet en krulde de bal laag in de verre hoek; 1-0.

Knotsgek WK

Nederland kwam daarna niet meer in de problemen. Tot de bal in de laatste seconden uit een verre vrije trap op de lat boven Maren Groothoff viel. De finale kwam niet meer in gevaar, hoewel dat wel had gepast bij de achtbaan aan emoties die dit WK is. Ga maar na: Nederland opende met een spectaculaire 4-3 zege op Kameroen in een wedstrijd die werkelijk alle kanten op ging. Verloor daarna van Mexico en Noord-Korea en ging als nummer zestien en laatste land door naar de knockout-fase. Daarin volgde een gewonnen penaltyserie tegen Amerika; een comeback voor de eeuwigheid tegen Frankrijk met opnieuw een winnende serie van achttien strafschoppen.

Eigenlijk was de wedstrijd tegen Mexico de eerste wedstrijd die enigszins 'normaal' verliep. Hoewel Onder 17 het onnodig lang spannend hield. Zaterdag wacht Noord-Korea in de finale. De drievoudig en regerend wereldkampioen zal door de meeste volgers als favoriet worden bestempeld. Zij zien hoe Onder 17 in de groepsfase met 5-0 aan de kant werd geschoven door Noord-Korea. Maar Nederland speelde in die wedstrijd zeventig minuten lang met zijn tienen. Daarom zal er in die hoofden van de spelers weer dat ene zinnetje kruipen: 'We hebben wat recht te zetten.' Waar dat toe kan leiden, hebben we tegen Mexico gezien. 

'We kunnen alles'

Coach Olivier Amelink zag zijn ploeg een ijzersterke wedstrijd spelen. "Deze zege was dik verdiend. Vooral in balbezit waren we beter dan Mexico. We creëerden veel meer kansen uit open spel, alleen vergeten we het eerder af te maken. Maar dat maakt nu niet meer uit."

Matchwinner Lina Touzani keek alvast vooruit naar de finale. "Dat wordt een hele zware wedstrijd. Noord-Korae is heel sterk. Maar wij zijn ook goed. We kunnen alles. Dat hebben we vanavond en tegen Amerika en Frankrijk laten zien."

Vier landen; vier continenten

De halve finales op het WK in Marokko deden recht aan een wereldkampioenschap. De vier landen kwamen van vier continenten: Azië (Noord-Korea), Zuid-Amerika (Brazilië), Noord-Amerika (Mexico) en Europa (Nederland). Vier keer eerder stond een nationaal jeugdteam uit Nederland in de halve finale; Onder 17 bij de mannen in 2005 en in 2019. En ook de vrouwen van Onder 20 timmeren de laatste jaren aan de weg met een halve finale in 2022 en 2024.

Geen van die teams stootte door naar de eindstrijd. Oranje onder 17 (v) kon dus historie schrijven. Hoe dat moest, wisten de spelers. In mei kroonde het team zich op de Faeröer voor het eerst tot Europees kampioen in deze leeftijdscategorie. In de aanloop naar het EK en tijdens de eindronde werd de basis gelegd dat goed positiespel en spelvreugde koppelt aan strijdlust. Opgeven is een woord dat deze spelers niet kennen.

Comeback kids

Die teamgeest kwam ook in de Marokkaanse hoofdstad Rabat weer volledig tot wasdom. Het eerste groepsduel met Kameroen zette direct de toon - een spectaculaire 4-3 zege. Daarna volgde misschien wel de minste wedstrijd. Onder 17 verzuimde het duel tegen Mexicanen naar zich toe te trekken en verloor uiteindelijk door een afstandsschot in de slotfase (0-1). In de laatste groepswedstrijd kwam Nederland zelf al snel met tien te staan en moest het alle zeilen bijzetten om tegen de drievoudig en regerend wereldkampioen de schade te beperken (0-5). Dat lukte want de ploeg van Amelink plaatste zich op doelsaldo voor de achtste finales.

In de knockout-fase richtte Onder 17 zich weer op. Eerst werd het favoriete Amerika na penalty's verslagen. En voor de slotfase van de kwartfinale tegen Frankrijk zijn amper woorden te vinden. Dat was een wedstrijd - of in ieder geval een slotfase - voor de eeuwigheid. De comeback kids maakte in de blessuretijd een 2-0 achterstand goed en plaatste zich een zenuwslopende strafschoppenserie voor de halve finale. Dat Onder 17 een penaltyserie wint is geen toeval. Vanaf de Onder 15 wordt elke oefeninterland afgesloten met strafschoppen.

Waardig Europees kampioen

Zo toonde Nederland zich een waardig Europees kampioen op het WK door als beste Europese land de laatste vier te bereiken. Saillant detail was dat de drie landen uit groep B allen in de halve finale stonden. En dus kwam Onder 17 met Mexico een oude bekende tegen. "Daar waren we heel blij mee", zei coach Amelink vooraf. "We hebben wat recht te zetten. En we willen meer." Gevoed door die energie ging hij met zijn staf naar de tekentafel om een nieuw plan te bedenken dat de poort naar de finale zou openen. Geen sinecure tegen een ploeg die tot nu toe in vier van de vijf wedstrijden de nul hield.

Amelink kon daarbij geen beroep doen op de geschorste Liv Pennock. Een aderlating want de rechteraanvaller van FC Twente is dit toernooi in topvorm. Maar als Onder 17  een ding heeft laten zien, dan is het dat het team meer is dan de basis en er altijd nieuwe spelers opstaan. Gelukkig viel de blessure van Rosalie Renfurm en kon de aanvoerder haar regisseursrol op het middenveld weer pakken. Ranneke Derks - als invaller de maker van de nooit meer verwachte gelijkmaker tegen Frankrijk - startte nu vanaf het begin.

Poeier op de lat

Derks speelde vanaf haar vertrouwde plek links voorin. Lina Touzani schoof door naar de rechterflank. Ook daar was de fijnbesnaarde technicus op haar gemak. Met een fraaie dribbel gaf ze meteen haar visitekaartje af. Zoals heel Nederland in de eerste dertig minuten de lakens uitdeelde. Met verzorgd positiespel voetbalde Onder 17 onder de eerste en tweede druk uit. Alleen voor de goal ontbrak net dat beetje scherpte. Altena kwam eerst een teen tekort om een voorzet van Touzani binnen te tikken en kopte vlak daarna in kansrijke positie voorlangs. Touzani zelf vergat in kansrijke positie voor eigen succes te gaan waardoor een Mexicaanse verdediger haar teruggelegde bal kon blokken.

Het dichtst bij een treffer kwam Tess van der Vliet, die met Renfurm en Anne Gelevert heerste op het middenveld. Na de zoveelste balverovering stoomde Van der Vliet met haar lange passen op naar de zestien en poeierde de bal op de lat. Zo hard dat het video support systeem daarna vijf minuten van slag was en de wedstrijd een moment werd stilgelegd.

Mexico bijt van zich af

Mexico beet in de laatste tien minuten van de eerste helft wat meer van zich af. Niet nadat Nederland nog maar eens een fraaie aanval op de mat legde. Met snelle passes tussen de linies en kantwissels vond Onder 17 de weg naar de Mexicaanse goal. Altena kon net niet afronden en de rebound van Renfurm scheerde over de kruising.

Vlak daarna klopte het even niet in de restverdediging bij Nederland. Solis kwam helemaal vrij op de linkerflank. Tot opluchting van de vele Oranjesupporters op de tribune vloog haar schot naast. Mexico kende ook vlak na rust een goede fase, maar Maren Groothoff stond op haar post. Daarna ging Nederland geconcentreerd op zoek naar de verlossende treffer. Er kwamen weer kansen via Gelevert, Derks en Van der Vliet.

Finale!!!

Amelink bracht na een uur spelen met Dap voor Altena en Van Hunnik voor Derks twee verse aanvallers. Zoals het hele toernooi gaven de invallers het team nieuwe energie. Na de zoveelste balverovering op het middenveld stoomde Anne Gelevert in de 69ste minuut op naar de zestien om met een magnifiek passje Lina Touzani alleen voor de keeper te zetten. De aanvaller twijfelde dit keer niet en krulde de bal laag in de verre hoek.

Nederland bleef in het vervolg de wedstrijd controleren en hield Mexico geconcentreerd buiten de eigen zestien. Dit kon niet meer misgaan. Toch? Maar Nederland weet als geen ander dat je ook in de allerlaatste seconde nog een kans kan krijgen. Een vrije trap van ver plofte onverwacht boven Maren Groothoff op de lat. Nederland kon de bal echter wegwerken en niet veel later schalden de Snollebollekes uit de speakers van het Prince Moulay Abdellah Stadion.