Kees Thies gaat over lijken

Foto:

In de rubriek Onder Oranje wordt een speler of speelster van een nationaal team uitgelicht. In deze aflevering: Kees Thies (33), uitkomend voor FC Marlène en het Nederlands zaalvoetbalteam.

,,Oud-bondscoach Vic Hermans noemde mij ooit een bandiet en dat komt denk ik omdat ik een speler ben die over lijken gaat. Ik ben ook iemand van de oude stempel. Het maakt mij niet uit op welke schoenen ik zaalvoetbal en of de bal wel goed is opgepompt. In het veld geef ik alles. Dat zie ik minder terug bij de huidige generatie. Ze willen de tegenstander op een zo mooi mogelijke manier passeren zodat ze dat dan later op YouTube kunnen zetten. Ik zeg: met een filmpje op YouTube dat duizend keer is bekeken win je geen wedstrijden."

Niveau Roemenië

,,Winnen van landen als Spanje, Portugal en Brazilië is toch al moeilijk voor een land als Nederland. Wij zitten ongeveer op het niveau van Roemenië, schat ik zo in. Dat zit ‘m dan met name in de trainingsuren die we met elkaar maken. Wij zijn amateurs en die toplanden trainen zeven keer per week. Technisch en tactisch zijn wij misschien wel beter dan die landen."

,,Ik heb ook jarenlang op het veld gevoetbald. Bij FC Den Haag in de jeugd en in het eerste. Daarnaast heb ik ongeveer tien jaar in de hoofdklasse gevoetbald, waarvan acht jaar bij Scheveningen. Eigenlijk wil ik het zaalvoetbal en het veldvoetbal combineren met elkaar, maar de KNVB heeft nu de regel ingesteld dat spelers die in de zaal in de topdivisie voetballen niet in categorie A op het veld mogen voetballen. Met die regel ben ik het niet eens. Speel je een klasse lager in de zaal, dan mag het wel. Liever had ik zelf het moment gekozen dat ik zou stoppen als veldvoetballer."

Vergelijk met handbal

,,Op het veld merkte ik al dat ik door mijn spel in de zaal een hele andere voetballer ben geworden. Ik maak nu veel meer korte bewegingen. Vroeger was ik veel meer een voetballer als bijvoorbeeld Ryan Giggs. Aan de conditie die ik opbouw voor mijn werk als brandweerman heb ik niet veel. Dat is toch iets heel anders. Eens per jaar hebben we daar een fitheidstest, maar dan gaat het toch vooral om kracht. De conditie voor het zaalvoetbal kun je eigenlijk het beste vergelijken met een sport als handbal. Wel is het zaalvoetbal lastig te combineren met mijn baan. Ik kan niet zomaar even vrij nemen."

,,Ik heb nu als zaalvoetballer op mijn 33ste nog best een aantal doelen. Eén keer heb ik in mijn leven een EK meegemaakt, dat was in 2005, en dat was misschien wel het mooiste moment uit mijn carrière. Alleen al de entourage op dat toernooi was geweldig. We speelden toen in het Tsjechische Ostrava in een ijshockeystadion en de wedstrijden waren rechtstreeks te zien op Eurosport. Het is mijn drijfveer om nog een keer in mijn loopbaan zo’n eindtoernooi mee te maken.”