75 keer Mo Attaibi: van Bosnië tot Brazilië

Mohamed Attaibi bereikte de mijlpaal van 75 gespeelde interlands. - Foto: KNVB Media

Hoewel hij door een blessure het oefenduel met Roemenië aan zich voorbij moest laten gaan, was het zondag toch een heugelijke dag voor Mohamed Attaibi. De zaalvoetballer van 't Knooppunt speelde in april van dit jaar zijn 75e interland voor Oranje en werd hiervoor voor de aftrap gehuldigd. Een terugblik op 75 caps.

Attaibi – liefkozend Mo genoemd – debuteerde op 28 oktober 2008 op het 4-landentoernooi in Frankrijk tegen Engeland. “Ik mocht in de tweede helft invallen. Ik weet nog dat ik super gedreven was,” vertelt hij. “Dat kwam ook omdat ik vond dat ik eigenlijk al eerder had moeten debuteren, dus ik wilde meteen laten zien wat ik in huis had. Volgens mij is dat wel gelukt, want toen ik erin kwam wist ik gelijk kansen te creëren.”

Zaalvoetbal

Attaibi wordt gezien als een allround speler. Hij kan op meerderde posities uit de voeten. “Die multifunctionaliteit komt ook door het feit dat ik meerdere aspecten van het zaalvoetbal beheers. Ik weet altijd wat ik moet doen, ben snel en creatief aan de bal.”

Het mooiste aan zaalvoetbal vindt hij het dynamische aspect. “Je kunt veel kansen creëren, veel acties maken en je bent vaak aan de bal. Dat maakt iedere minuut interessant,” legt hij uit. “Je hebt een wedstrijd nooit gewonnen voordat het eindsignaal klinkt. Ik heb eens wedstrijden gespeeld of gezien waarbij je 3-0 voor staat met nog een minuut op de klok en dat het dan alsnog 3-3 wordt.”

Hoogtepunten

Voordat hij werd opgeroepen voor het A-team speelde Attaibi al in Jong Oranje. Spelen voor het nationale team heeft hij altijd speciaal gevonden. “Eén van de dingen die me het meest is bijgebleven, is dat ik destijds werd verkozen tot een van de twaalf beste spelers van Onder 21 in Europa. Dat vond ik heel bijzonder.”

In al die jaren heeft Attaibi veel meegemaakt in zijn interlandcarrière. Teleurstellende, maar ook mooie momenten wisselden elkaar in 10 jaar tijd af. Een moment dat hem altijd bij is gebleven is de wedstrijd in en tegen Brazilië, op het Grand Prix Tournament in 2011. Bij dat duel waren 15.000 toeschouwers aanwezig. “De sfeer in dat stadion, daar kreeg ik zo’n adrenaline boost van. Op dat moment voelde ik me echt een prof.'' 

Handtekeningen

Nederland verloor uiteindelijk met 5-2 van de Brazilianen. “Maar ik dolde Falcão, de beste zaalvoetballer ooit, een paar keer. Naderhand werd ik de beste speler van het Nederlandse kamp genoemd. De volgende dag moest ik in Brazilië met allemaal mensen op de foto en handtekeningen uitdelen.”

Maar het allermooiste moment vindt hij tot op heden toch de kwalificatiewedstrijd tegen Bosnië-Herzegovina in 2013. “Ik maakte toen het winnende doelpunt, de 2-1. Die ontlading zal ik nooit vergeten. We plaatsten ons toen voor het eerst in negen jaar weer voor een EK. Veel van mijn vrienden en familie waren aanwezig. Alles viel gewoon op zijn plek. We hadden al die jaren zo hard gewerkt en dat kwam tijdens die wedstrijd eindelijk tot uitdrukking.”

Waardevol

Het doelpunt tegen Bosnië-Herzegovina was de meest waardevolle die hij ooit maakte, maar niet zijn beste, vindt hij zelf. Dat was in de oefenwedstrijd tegen Turkije op 6 september 2011, die uiteindelijk met 7-2 werd gewonnen. “Ik speelde eerst twee, drie spelers voorbij. Toen kwam ik één op één met de keeper. Die verwachte dat ik meteen ging schieten. Maar ik wipte eerst de bal omhoog, dus je zag de keeper echt denken: wat gaat hij nou weer doen. Daarna maakte ik het af.”

Noemenswaardige acties heeft Attaibi er inmiddels genoeg van op zijn naam staan. Maar toch kan hij het meest genieten van het samenspel. “Vooraf wordt er vaak nagedacht om iets op een bepaalde manier te doen, een ingestudeerde corner of een aanval, bijvoorbeeld. Als daar dan een doelpunt uit valt, dan vind ik dat geweldig.”