Olaf Lindenbergh: 'Apart gevoel'

Foto:

Olaf Lindenbergh trainde dinsdagmiddag voor het eerst mee met het nationale futsalteam. De ploeg van bondscoach Vic Hermans begon in Zeist aan de voorbereiding op het EK-kwalificatietoernooi, dat in maart afgewerkt wordt in Roemenië. ,,Dit is een heel apart gevoel.”

De 34-jarige Lindenbergh had het bij het verzamelpunt op het KNVB Sportcomplex in de Zeister bossen maar druk. Druk met handen schudden welteverstaan. Want op een enkeling na kende de Purmerender vrijwel niemand bij naam. ,,Tegen sommigen heb ik al wel een keer gespeeld, dat weet ik nog wel. Die herken ik dan ook van gezicht. Maar dat is het wel.”

Inzicht en ervaring

Om zich voor te bereiden was hij eind november wel aandachtig toeschouwer bij de met 5-1 gewonnen oefeninterland tegen Slowakije. ,,De eerste helft was heel sterk. Maar ik weet nog niet wat het niveau is van deze groep, hoe sterk we zijn.” Welke rol Hermans precies voor hem in gedachten heeft, zegt Lindenbergh niet te weten. ,,Het is een heel jonge groep, dus ik ga er van uit dat ik voor mijn inzicht en ervaring bij de groep ben gehaald. Al is dit spelletje natuurlijk heel anders dan op het veld.”

Maar bij de afsluitende partijvorm gaf hij direct blijk van zijn kwaliteiten als het om het organiseren van een team gaat. ,,Zo speel ik gewoon. Al moet ik snel de namen van die jongens leren, want de hele tijd ‘hé’ roepen is natuurlijk niet ideaal”, glimlacht hij. Het spelen in de zaal vergde een acclimatisatieperiode, maar inmiddels voelt de oud-prof – ‘ik reken er niet op dat er nu nog een club uit het betaald voetbal komt’ – zich thuis in het futsal.

Intensiever

,,Het is even wennen met die plofbal. En het is veel intensiever dan veldvoetbal. Daar kun je je man nog een keertje laten lopen en ‘dat komt wel goed’ denken. Hier niet, want dan sta je ogenblikkelijk in een ondertalsituatie. En dat is dodelijk.” Waarom koos Lindenbergh eigenlijk voor een carrière in de zaal? ,,Ik heb het altijd leuk gevonden. Vroeger heb ik ook wel eens met vrienden meegedaan aan een toernooi, maar op mijn twaalfde kwam ik al in de opleiding van Ajax terecht. En dan is zaalvoetbal taboe natuurlijk.”

Nadat er afgelopen zomer geen nieuwe club voor hem kwam – zijn contract bij Ajax liep af en Sparta, de club aan wie hij verhuurd was, wilde niet met hem verder – schreef hij zich in bij zondagtweedeklasser Purmersteijn, in zijn woonplaats Purmerend. ,,De sponsor daar was ook sponsor van Veerhuys. En ik kende nog wel wat andere mensen van die club. Dus was de link snel gelegd en van het een kwam het ander.”

Verkeerd beeld

Er zijn mensen die raar aankijken tegen het feit dat iemand die pas een maand of drie serieus met futsal bezig is, nu al is opgeroepen voor Oranje. Lindenbergh kan er weinig mee. ,,Misschien dat die mensen een verkeerd beeld hebben van mij, denken dat ik alleen kan schoppen en geen techniek heb. Die hebben me waarschijnlijk nog nooit zien spelen.” Hij onderstreept het door er haarfijn op te wijzen dat hij nog geen enkele boeking achter zijn naam heeft staan dit seizoen.

Tegen Spanje, op 13 januari de eerstvolgende oefenpartner, hoopt Lindenbergh zijn debuut te maken in het oranjetricot, iets waar hij in mei 2005 al een keer dichtbij was voor het elftal van toenmalig bondscoach Marco van Basten. Daarna volgen nog een aantal vriendschappelijke interlands, waarna in maart het EK-kwalificatietoernooi in Roemenië wacht. Kent Lindenbergh het Wilhelmus eigenlijk wel? Lachend: ,,Mwoah, ik heb het wel eens gezien op televisie. Dat komt wel goed. Dit geeft een heel apart gevoel.”