Oranje heeft leven Thomassen verrijkt

Foto:

Wie Patrick Thomassen tegen het lijf loopt, kan niet om hem heen. Met zijn 2.04 meter boezemt de Nijmegenaar ontzag in. Daar had hij als futsalinternational alleen maar profijt van. De 43-jarige doelman maakte onlangs na 75 interlands plaats voor de jongere garde.

Je Oranjedebuut was op 16 juni 1998, tegen Slowakije. Herinner je die wedstrijd nog?
,,Absoluut. Dat was in Košice en we verloren met 1-0. Het team bestond uit spelers als Anouk Roest, Hjalmar Hoekema en Max Tjaden, die ook zijn debuut maakte. Ik kwam de tweede helft het veld in, toen we al achterstonden. Ik wilde me graag bewijzen en de nul houden. Dat is me wonderwel gelukt. Ik was wel een laatbloeier. In 1988 heb ik voorafgaand aan het WK twee trainingen mogen meedoen. Dat vond ik al heel wat. Vervolgens bleef het lang stil. Gelukkig heb ik die schade ruimschoots ingehaald.”

Wat waren de hoogtepunten in twaalf jaar Oranje?
,,Dan denk ik meteen aan het EK 2005 in Tsjechië. We behaalden de A-status van het NOC*NSF door in het laatste pouleduel de Tsjechen met 3-4 te verslaan. Er zaten zo’n 7000 fans op de tribune, waarvan tien uit Nederland. Maar we hoorden ze wel. Dat we stand hielden in die heksenketel maakte me zó blij. Iedereen ging er financieel op vooruit, vooral de jonge jongens kregen een enorme impuls. Van tevoren zei ik tegen de geschorste Marinho Letemahulu dat ik voor hem de A-status zou bewerkstelligen. Prachtig als het dan ook lukt.”

En verder?
,,Begin 2006 oefenden we twee keer in en tegen Brazilië. Spelen tegen een grootheid als Falcão doe je niet iedere dag. Later kwam ik hem tegen tijdens een toernooi in Maleisië. Hij omhelsde me en daar stond ik wel even van te kijken. Blijkbaar heb ik bij Falcão respect afgedwongen. Zonder anderen tekort te doen, heb ik genoten van de samenwerking met Edwin Grünholz en Henny Lettinck. Echte winnaars met een over-mijn-lijk-mentaliteit. Van die twee heb ik veel opgestoken. En in 2000 heb ik het WK in Guatemala meegemaakt. Tegen Thailand kwam ik in actie. We wonnen met 6-1. Op zo’n podium te mogen spelen is een voorrecht.”

Waren er ook dieptepunten?
,,De mislukte kwalificatietoernooien in eigen land en in Bosnië, voor het EK en WK. We zijn beide keren op mentaal gebied tekort geschoten. Buiten het futsal om de leefomstandigheden in Guatemala. Ik heb kinderen van vier jaar schoenen zien poetsen. Ik gaf een aantal wat geld, maar de volgende dag kwamen ze weer bij me, want de honger bleef. Ik ben bewust naar een sloppenwijk geweest, omdat ik met eigen ogen de armoede wilde zien. Bij thuiskomst besef je dan hoe goed we het in Nederland hebben. Misschien wel te goed.”

Blijf je actief in het futsal?
,,Natuurlijk. Ik zie mezelf in de toekomst wel assistent-trainer worden, misschien hoofdcoach. In welk land dan ook. Tot die tijd blijf ik keepen voor FCK/De Hommel. Met reservedoelman Frank van den Elzen heb ik een sterke band. Hij heeft mij al die jaren ondersteund en doet dat nog steeds. Een belangrijke pion op de achtergrond. Mijn afscheid probeer ik zo lang mogelijk uit te stellen. Ik geniet elke week en voel me fit. Pas als het lichaam stop zegt, is het echt afgelopen.”