Er is iets mis gegaan.

Het lukt niet om de pagina die je zocht op OnsOranje.nl te laden.

Op dit moment is de website in onderhoudsmodus. Probeer het later nog eens.

Gebruik je een adblocker? Probeer deze uit te zetten en laad de pagina opnieuw.

Uren wachten voor die ene glimp

KNVB Media
KNVB Media
14 juli 2010, 11:52

Foto:

Met de beelden van 1988 in het achterhoofd, veroverde OnsOranje dinsdag al vroeg een plekje langs de Amsterdamse grachten. Met een rugzak vol leesvoer, eten en drinken kon het lange wachten beginnen. Wachten op dat ene moment, op die ene glimp. Een verslag. ,,Daar komen ze, daar komen ze.''

Het is rond de klok van één uur als we vanuit het Centraal Station de stad in lopen. In de verte zien we al direct de aanwijsborden: Museumplein naar links, rondvaart naar rechts. We hebben nog een paar honderd meter voor we een keuze moeten maken en dus bekijken we via onze telefoon nog snel even de rondvaart van de Europees kampioen uit 1988. We zijn overtuigd. We gaan naar rechts.

Bij de eerste de beste gracht staat het al gelijk bomvol van de mensen. Dit is de plek waar Oranje de stad binnen zal varen. We besluiten een stukje de stad in te lopen en langs de Herengracht zijn gelukkig nog genoeg vrije plaatsen beschikbaar. Niet zo gek, want het zal nog zeker drie uur duren voor onze helden hier zullen passeren.

Wave langs de grachten

,,Tien, negen, acht, zeven, zes, vijf, vier, drie, twee, één…” En daar gaan alle handen de lucht in. Honderden, misschien wel duizenden tegelijk. Een wave langs de Amsterdamse grachten, waarschijnlijk nog nooit vertoond. We zijn inmiddels twee uur verder en ook de Herengracht is veranderd in één grote oranje zee. Mensen springen al in het water en er gebeuren meer gekke dingen. Op onze telefoon lezen we dat Oranje is ingestapt. Het grote aftellen kan nu echt beginnen.

Even voor half vijf is het dan zover. ,,Ze komen eraan, ze komen eraan…” De telefoons, fototoestellen en videocamera’s vliegen tevoorschijn. Onder een denderend kabaal varen de spelers voorbij. We zien ze allemaal. Sneijder, Kuyt, Van der Vaart en ga maar door. Ze lachen, genieten en stralen. Amper een minuut later zijn ze alweer uit beeld. Dat was het dan. Uren wachten voor één minuut. Maar oh wat was het mooi. ,,Dit vergeet ik nooit meer”, roept iemand uit het publiek. Wij denken er precies zo over.

Op naar het Museumplein

Achter de boot van Oranje varen nog verschillende kleine bootjes. Het is een prachtig gezicht, maar we zijn hier voor de helden. Hup, in vliegende vaart naar het Museumplein. Het is een flinke wandeltocht, maar we komen nog net op tijd aan. We horen hoe Arjen Robben ‘ons’ de beste supporters in de wereld noemt. We ontploffen, net als de rest van het plein. Ook als even later het Bloed, Zweet en Tranen van André Hazes uit de speakers knalt. De handjes gaan de lucht in, ook bij ons.

En we denken meteen: hoeveel jaren zouden er voorbij gaan voor we opnieuw zoiets mogen beleven…


  • Tags:

Laatste artikelen