'Blote kont op de barbecue'

Foto: FIFA.com

Nederland explodeerde dinsdagavond van vreugde toen Oranje zich plaatste voor de WK-finale. Ook in Winterswijk was het feest. Een reconstructie van een onvergetelijke voetbalavond. ,,Als we dit nog weggeven ga ik met mijn blote kont op de barbecue zitten.''

Het is dinsdagavond, even voor half zeven. Met een Oranjeshirt om de schouders springen we op de fiets richting Niek. Succesformules verander je niet en dus kijken we de halve finale - net als de kraker tegen Brazilië - op de bank in plaats van in de kroeg.

We zijn weer een stapje dichter bij de finale en dat levert automatisch nieuw publiek op. Zat er afgelopen vrijdag nog één vrouw op de bank, nu zijn het er al drie.

Vrouwen die voetbal kijken; het blijft een apart fenomeen. Marjolein opent het bal door zich af te vragen of Uruguay met tien spelers aan de wedstrijd moet beginnen. ,,Want Suarez had toch rood de vorige wedstrijd?'' Het levert lachende gezichten op, behalve bij Eva. Want Eva baalt. ,,Jammer dat die nummer 13 van Brazilië (Dani Alves, foto) niet meedoet. Hij had zulke mooie ogen.''

Aftrap

Gelukkig, de wedstrijd gaat beginnen. We zien Ajacied Luis Suarez, verscholen in een dikke jas met een muts op zijn hoofd, op de tribune zitten. ,,Is dat Suarez”, vraagt iemand. Rob antwoordt gevat: ,,Zittend is hij wat moeilijker te herkennen, normaal ligt hij alleen op de grond.''

Net als in alle Nederlandse huiskamers loopt de spanning gedurende de negentig minuten hoog op. Gejuich wordt afgewisseld met gevloek en regelmatig vliegt er een oranjeattribuut door de lucht.

Na de 3-1 is er feest. ,,Als we dit nog weggeven ga ik met mijn blote kont op de barbecue zitten'', roept Bas stoer. De sfeer is goed, tot Uruguay totaal uit het niets de 3-2 maakt. In één klap zijn ze zenuwen weer terug. Ook bij Niek, die zich mateloos ergert aan de scheidsrechter die veel te lang laat doorspelen. ,,Die gast kan echt de boom in.''

Feest

Als dan eindelijk het laatste fluitsignaal klinkt, is het feest. Er volgende de nodige high fives, zelfs bij de vrouwen. Verder is er geen tijd te verliezen. De biertjes worden achterover getikt en samen met Bas, Rick, Niek en Rob vertrekken we naar het centrum.

We juichen, springen en zingen door de menigte. Ook de enige international die Winterswijk ooit voortbracht, Martijn Meerdink, feest mee. Rond de klok van één uur stappen we op de fiets. ,,Tot zondag'', klinkt het. ,,Dan staan we hier weer.''

Live twitterverslag vanuit Zuid-Afrika!