'Blijdschap van '88 vergeet ik nooit'

Foto:

In de rubriek 'Fan van Oranje' komen regelmatig hondstrouwe supporters van het Nederlands elftal aan het woord. Deze keer: Marcel IJzelenberg (46) uit Den Haag.

Als kind volgde Marcel IJzelenberg het Nederlands elftal al. De gloriejaren zeventig – met de WK's van 1974 en 1978 als hoogtepunt – volgde hij voor de televisie. Na de generatie van Cruijff/Van Hanegem volgden magere jaren. In 1987 zat de Hagenees voor het eerst op de tribune bij een interland. ,,Ik voorvoelde al dat we weer mee konden gaan doen in de top. Daarnaast kon ik het toen zelf betalen”, legt hij zijn eerste gang naar het stadion uit.

Benauwend moment

Met het EK 1988 als eerste eindtoernooi viel hij gelijk met zijn neus in de boter. Kaartjes bemachtigen was destijds al een hels karwei. ,,Een van de meest benauwende momenten in mijn leven was toen ik samen met een vriend, na letterlijk Heizeldrama-achtige taferelen, in een steeds nauwer wordende toegang van een kleedkamertje in Zeist – waar destijds de kaartverkoop was georganiseerd – werd geperst door ME'ers. Na uren wachten lukte het.”

Achteraf kan hij alleen maar concluderen dat het alle moeite waard was. Slechts de finale tegen de Sovjet-Unie zat IJzelenberg niet op de tribune. Voor een kaartje van 20 Duitse Mark op de zwarte markt 300 DM neertellen, vonden ze te gortig. ,,Wel zaten we in een cafeetje, van waaruit je het stadion kon zien liggen. Ik was er dus toch een beetje bij. Het was denk ik ook het hoogtepunt in al die jaren, die immense blijdschap na het winnen van de finale zal ik nooit vergeten.”

Sindsdien is hij Oranje blijven volgen. Tot op de dag van vandaag. Bij de thuiswedstrijden zit hij altijd op de tribune met zijn levenspartner Nancy Dijkers en soms met zoon Niels – tevens fanatiek Feyenoord-fan. Soms bezoeken ze ook uitwedstrijden. En mits financieel haalbaar natuurlijk de toetjes: de eindtoernooien.

Maffia

Al deze avonturen leveren een arsenaal aan fraaie anekdotes op. ,,Neem het WK 1990. Met vrienden hadden wij de lange reis per auto naar Sicilië gemaakt. We zochten de vulkaan de Etna. Wij hadden begrepen dat er een mooie weg naar boven liep. Dat vroegen we in een klein stadje. Blijkbaar kwam ons accent niet helemaal goed aan bij de lokale bevolking, want binnen een mum van tijd stonden er zo'n tien tot vijftien mannen om ons heen met dreigende blikken. Het duurde enige tijd voordat het duidelijk was dat ons reisdoel een vulkaan was en niet het stadje Enna, toentertijd een hoofdkwartier van de Siciliaanse maffia. Opgelucht waren we toen we onze weg mochten vervolgen, onder luid gelach van de groep mannen.”

Hoewel al het randgebeuren – de cultuur en het 'carnaval' – het bezoeken van Oranje extra leuk maakt, is de rode draad altijd het voetbal geweest en gebleven. ,,Ik volg tijdens de wedstrijden Oranje nauwgezet. Bij een wave steek ik plichtsgetrouw mijn handen in de lucht, maar niet zonder mijn ogen van het veld te halen”, aldus IJzelenberg.

Van het huidige Oranje weet hij nog niet wat hij precies moet denken. ,,Ik was erg te spreken over Bert van Marwijk. Een van de besten die we hebben gehad. Misschien is hij iets te laat begonnen met doorselecteren, waardoor het EK in Polen en Oekraïne (waar hij uiteraard bij was, red.) een debacle is geworden. Van die fout had hij ook kunnen leren. Louis van Gaal is ook een goede coach. Als hij ervoor zorgt dat we vooral tactisch – want daar ligt in het huidige voetbal en in de nabije toekomst de sleutel – weer onderscheidend kunnen worden, dan ben ik zeer blij met hem. Hopelijk kunnen we dan weer eens zoiets meemaken als in 1988.”

Exclusieve Oranje-video's!