ORANJE NAAR WK-FINALE

Foto:

De paal was Nederland goedgezind op dinsdagavond in Kaapstad. De Oranjemannen deden na een moeizaam uur wat elke Oranjegezinde voetbalfan had gehoopt, met goed voetbal afstand van Uruguay nemen: 3-2. Het ongelooflijke is bereikt door het team van Bert van Marwijk: de WK-finale.

Niet voor het eerst ging het bij Oranje beter draaien toen Rafael van der Vaart in de ploeg kwam. Hij verving in de rust Demy de Zeeuw, die een hoofdblessure had, maar ook flets speelde in het eerste bedrijf. Nadat in de eerste helft Giovanni van Bronckhorst met een buitengewone knal de bal via de paal in het Uruguay-doel had gewerkt, wisten na rust Wesley Sneijder en Arjen Robben het doel ook via het houtwerk te bereiken.

Het duurde even voor het ging lopen in de tweede helft, maar toen ging het ook goed lopen. Aanvankelijk zorgde de aanvallend ingestelde Van der Vaart op de positie van controleur – een novum voor Van Marwijk - voor onrust met balverlies op gevaarlijke plekken. Maar daarna wist de middenvelder effectief het bindmiddel in de aanval van Oranje te vormen. Er kwam meer diepte en dreiging in het spel van Oranje, Uruguay moest meer terug. In het eerste kwartier na rust was het alleen via Diego Forlan nog gevaarlijk geworden. De vrije trap in de 68ste minuut werd vakkundig door Maarten Stekelenburg uit het doel getikt.

Weer Sneijder

Daarna was het weer tijd voor ‘golden boy’ Sneijder. Na goed voorbereidend werk van Van der Vaart, schoot Sneijder vanaf de hoek van het zestienmetergebied op doel. Van Persie, die zijn sterkste wedstrijd op dit WK speelde, tilde zijn voet op en de bal hobbelde via de paal binnen. Het was de bevrijdende 2-1. Nog geen drie minuten later kon iedereen die Oranje goed gezind is opgelucht ademhalen, toen Dirk Kuyt een voorzet gaf met rechts vanaf links. Arjen Robben kopte de bal knap tegendraads – wederom tegen de binnenkant van de paal – binnen: 3-1. De buitenspeler die zelden of nooit scoort met het hoofd, rende het halve veld over om het te vieren, daarbij voortdurend op zijn hoofd tikkend - precies zoals Sneijder ook deed na zijn winnende treffer in de kwartfinale tegen Brazilië. Een paar minuten voor tijd werd hij vervangen door Eljero Elia.

Oranje miste in de slotfase nog enkele uitgelezen mogelijkheden, maar liet na de wedstrijd definitief te beslissen. Uruguay kwam zelfs nog terug tot 3-2 in de blessuretijd, toen Stekelenburg een schot van Pereira uit het oog verloor. Even werd het nog ouderwets billenknijpen in het Green Point Stadium, maar Nederland kwam niet meer in gevaar.

Ongelooflijke knal

De eerste helft in het Green Point Stadium was er een met weinig kansen. Nederland speelde het geliefde controlevoetbal, Uruguay leek er al snel gefrustreerd door te raken. Oranje zette een flink uitroepteken onder de controle over het spel, met een ongelooflijke knal van Giovanni van Bronckhorst. Nederland bouwde rustig op. Demy de Zeeuw gaf een tikkie breed en de bal belandde bij de aanvoerder van Oranje. Hij haalde uit van dertig meter zoals het maar een paar keer in je leven lukt. De Jabulani, die eerder nog zo zwabberde, deed precies wat de linkerwreef van Gio wilde, en zeilde prachtig tegen de bovenkant en binnenkant van de tweede paal. Zo kwam Nederland op voorsprong, en leek de wedstrijd vroegtijdig in het slot te vallen.

Uruguay zette wel meer aan, maar leek niet echt gevaarlijk te worden. Een slippertje van Mathijsen werd door Mark van Bommel gecorrigeerd. Toen Diego Forlan plots vrij leek te staan in het strafschopgebied, kwam Khalid Boulahrouz, die af en toe onwennig speelde, knap voor de spits en knalde de bal weg. Een keer werd Forlan uit het zicht verloren, maar hij werd toen – overigens onterecht – buitenspel gegeven. Enige opschudding veroorzaakte een mislukte omhaal van Martin Caceres, die De Zeeuw vol in het gezicht raakte. In de ophef die daarna ontstond, kreeg Wesley Sneijder een domme gele kaart.

Dingen die in de slotfase van het eerste bedrijf opvielen was dat Robin van Persie een goede wedstrijd speelde. Hij bood twee maal Arjen Robben een goede mogelijkheid. Tot plots daar toch nog de goal was van Uruguay. Het stadion veerde op. Op 22 meter van het doel kapte Forlan Mathijsen uit, en legde hij de bal voor zijn geliefde linkerbeen. Het dwarrelschot door het midden van het doel verraste de tot nu toe uitmuntende Stekelenburg volledig. Plots, vier minuten voor rust, was alles weer open. Forlan testte de Oranjekeeper twee minuten later opnieuw uit een vrije trap, maar die bal pakte Stekelenburg klemvast. In de tweede helft viel alles toch op z’n plaats.

Historie

Om 22.25 uur op dinsdag 6 juli 2010 schreef Oranje historie. Voor het eerst sinds 1978 is de finale van het WK weer bereikt. Een ongelooflijke knappe prestatie van de ploeg van Bert van Marwijk, die technisch vernuft koppelt aan tactische discipline. En die in Kaapstad veel te danken had aan invaller Rafael van der Vaart en de sterk spelende Robin van Persie. Natuurlijk, zal Van Marwijk zeggen, het is een teamprestatie. Maar laat hij niet vergeten ook de paal te bedanken. Dezelfde paal die ‘ons’ in 1978 net van de wereldtitel afhield, toen deze de bal van Rob Rensenbrink tegenhield. De hoop van alles en iedereen die Oranje goedgezind is, is dat dit komende zondag in Soccer City rechtgezet kan worden.

Statistieken:

Nederland – Uruguay 3-2 (1-1).

Scoreverloop: 18. Van Bronckhorst 1-0, 41. Forlan 1-1, 73. Sneijder 2-1, 76. Robben 3-1, 90+2 Pereira 3-2.

Gele kaarten: Sneijder, Van Bommel.

Nederland: Stekelenburg, Boulahrouz, Heitinga, Mathijsen, Van Bronckhorst, Van Bommel, De Zeeuw (46. Van der Vaart), Robben (88. Elia), Sneijder, Kuyt, Van Persie.