Van der Vaart vertelt: Een terugblik op 13 jaar in Oranje

Rafael van der Vaart kwam tot 109 interlands voor het Nederlands elftal. - Foto: KNVB Media

Vandaag, zaterdag 6 oktober, is het precies zeventien jaar geleden dat Rafael van der Vaart debuteerde in Oranje. Volgende week zaterdag neemt hij afscheid, na afloop van de interland tegen Duitsland. In een uitgebreid interview blikt hij terug op zijn carrière in het Nederlands elftal.

6 oktober 2001. In de 67e van de interland Nederland - Andorra minuut ging het bord omhoog voor Victor Sikora en kwam Rafael van der Vaart in zijn plek. Daags eerder was de destijds 18-jarige middenvelder samen met Ruud Knol overgeheveld van Jong Oranje naar de A-selectie. "We gingen daarheen met angstzweet. Ik zal het nooit vergeten. We moesten ons eerst melden bij meneer Van Gaal. Dat was al een hel. Het is natuurlijk een vriendelijke man, soms, maar soms ook niet."

Grijns

"De volgende ochtend liep ik naar het ontbijt toe. Dan ga je alle grootheden ontmoeten. Dat was verschrikkelijk. Maar ik had één geluk: Arthur Numan, die ook uit Beverwijk komt, kende ik goed. Die zag ik, dus het eerste wat ik deed was naast hem zitten. Maar dat was de plek van Van Hooijdonk. Toen ging ik ergens anders zitten, maar dat was weer de plek van Davids. Wel grappig, als je dat zo terug beleeft. Zelfs nu gaat die grijns niet van m'n hoofd af."

Van der Vaart was actief op vijf eindtoernooien met Oranje. De beste herinneringen bewaart hij aan het EK van 2008 en het WK van 2010. "2010 was voor mij het beste toernooi. Puur om het feit dat alles klopte. We gingen een wedstrijd in en wisten: we gaan niet verliezen. Heel gek, maar dat was toen. In 2008 speelden we bizar voetbal. Ongelofelijk, eigenlijk. We speelden tegen de absolute top - Italië, Frankrijk en Roemenië - en die tik je dan helemaal weg."

Gouden generatie

"Veel mensen vergeten misschien nog wel eens dat wij profvoetballers zijn, maar dat wij het ook het leukste vinden om op zo'n groene mat een balletje te trappen", zegt Van der Vaart over de selectie waar hij jarenlang onderdeel van uit maakte. "Alleen de belangen zijn wat groter. Het unieke van die groep was dat we nooit vergaten waarom we op voetbal zijn gegaan."

"We hadden zulke leuke gasten, ik kan me herinneren dat we soms wel eens een dag eerder naar het Nederlands elftal gingen. De eerste drie dagen kwamen de mooiste verhalen, over hoe het ging. Het kostte geen moeite, tien dagen met twee wedstrijden vlogen voorbij. Het was jammer als je weer naar je club moest. Dat zegt natuurlijk genoeg."

Fans

En niet alleen het contact met zijn medespelers heeft Van der Vaart altijd als prettig ervaren. Ook het contact met de fans. "Wij zijn normale gasten die graag voor het Nederlands elftal uit wilden komen, maar ook vooral voor die mensen. We zijn op plekken geweest, daar wil je niet dood gevonden worden, maar daar stonden ze weer. Die connectie was zo geweldig en de afstand was zo kort, naar mijn idee. Dat vonden wij ook prettig en dan wist je ook waarvoor je het deed."