Blog O17: Op naar St George's Park

Assistent-trainer Bert Konterman spreekt de groep toe. - Foto: KNVB Media

Het Nederlands elftal voor spelers onder 17 jaar speelt vanaf 4 mei het EK in Engeland. Huiswerkbegeleider Cris Peetsold trekt mee in het spoor van de jonge talenten en houdt voor OnsOranje.nl een blog bij.

Na de gewonnen wedstrijd van gisteren is het lekker opstaan vanmorgen. Zeker voor de spelers die voor het eerst in de basis stonden. In de gang is het een drukte van belang. Zowel Servië als Duitsland is aan het inpakken. Voor de Serviërs was uitschakeling waarschijnlijk wel ingecalculeerd, maar bij de Duitsers zeker niet. Zeg maar dat er een matte stemming heerst.

Shurendy geblesseerd

Wat bij ons de stemming drukt,  is toen helder werd dat Shurendy zodanig geblesseerd was, dat hij niet meer in actie kan komen. Patrick heeft hem naar het vliegveld gebracht, waar zijn vader hem verder meeneemt naar Nederland. Sterkte, Shurandy! In de ochtenduren weer de gebruikelijke hersteltraining voor hen die gespeeld hebben en een wat pittiger training voor de anderen. 

Na de lunch is het inpakken geblazen en tot slot de kamer netjes achterlaten. Geen rommel op de grond, de handdoeken netjes op de grond in de badkamer en het dekbed op het bed en niet half of helemaal eraf. Om 14.00 uur rijdt de bus richting Birmingham, waar we na een uurtje in het centrum uitstappen. Het is droog, een graadje of zeventien en geen wind. Ideaal weer voor flaneren. Tot 17.00 uur hebben de spelers de tijd om met hun familie op te trekken, rond te lopen, boodschapjes te doen, enz. Kortom: veel plezier en vermaak jezelf.

Miljoen inwoners

Birmingham is de tweede stad van Engeland met ruim een miljoen inwoners. Bullring, het zeer grote en uitgestrekte winkelcentrum, telt meer dan tweehonderd winkels, van diep onder de grond tot hoog erboven. Direct daarnaast is het marktterrein. Het wemelt er van de mensen; er is dus genoeg te zien en te bekijken dus. Het is of de hele wereld hier rondloopt. Veel Indiërs en Pakistanen; India en Pakistan waren vroeger Engelse koloniën. Maar ook vreemd uitgedoste types, dansgroepjes en zwervers.

Precies om 17.00 uur komen de laatste twee spelers aanrennen, net geen liedje dus. Nogal wat spelers hebben geshopt en komen met tasjes aanlopen. Schoenen, een broek, en jasje en nog wat klein spul. Na een uur rijden komen we in aan in St George's Park, het nationale voetbalcentrum van Engeland. 130 hectare met daarop dertien velden. Het ligt midden in de heuvels en groen is de alom overheersende kleur.

Hilton hotel

Vanaf de snelweg is het nog twintig minuten over een smalle, bochtige weg met hoge heggen aan de zijkanten, je kent ze wel van de vele Engelse crimi’s. Midden op het terrein staat ons Hilton hotel, waar alle landen die nog meedoen, verblijven. In de grote eetzaal is ruimte voor alle teams en hun stafleden. Aan de muur hangen levensgrote tv-schermen, waarop voetbalwedstrijden te zien zijn. Vanavond kun je het Eurovisie songfestival bekijken. Heb je even niets te zeggen, we zijn tenslotte al bijna veertien dagen met elkaar op pad, dan kun je rustig tv kijken.

Na het diner geeft Patrick een rondleiding, zodat elke speler weet waar wat te vinden is. Niet iedereen kan op dezelfde gang gehuisvest worden. Een aantal stafleden zit in een andere vleugel; de medische ruimte en de kitruimte zitten natuurlijk wel op de gang van de spelers. De studieruimte wordt een uitdaging. Kleurige zitjes, wat ronde tafels en aan de muren werkplekken met computers. Eerder een chillruimte dan een studieruimte. Kijken hoe dat morgen uitpakt.